Ik rende in de vrouwengolf en de familiegolf. Ik was aangenaam verrast - als mijn longen niet meer tegen me schreeuwden - met mijn tijd, 5min 44sec, wat sneller is dan vorig jaar, ondanks dat ik aan het einde van een zeer hoge kilometersweek kwam (voor mij). Maar wat nog belangrijker is, mijn twee kleine mini-racers scoorden beide PB's. Dit is ongetwijfeld een van de beste dingen van deze race - inspirerende kleine hardlopers om eruit te komen en hun best te doen en, hopelijk, de zaden van een levenslange gewoonte te planten. Of op zijn minst een liefde voor race bling ...
Helaas is voor mij een mijl duidelijk niet genoeg voor marathontraining, dus na de races heb ik 17 mijl naar huis gereden, via een flink aantal ronden van Battersea Park. Als een mijl rennen een longbarstende, korte maar oh-zo-scherpe marteling is, dan is een lange run daarna een langdurig geschreeuw van benen tegen het hoofd. Ik moest mezelf minstens drie strenge praatjes geven en mezelf een heel grote pizza beloven om er doorheen te komen. Maar ik deed het, dus één Franco Manca nummer drie was mijn beloning (taartsponsoring voor deze blog is op onverklaarbare wijze uitgebleven, dus ik ga naar plan B).
Vertel eens over je weekend, collega-lopers. Ik zag nogal wat bekende gezichten op de City Mile - heb je het ook racen? Of wensten andere startlijnen? Zoals altijd wil ik horen over je races, je training, je blessures, je vragen en je kilometers.Statistics: Posted by Niepan — Fri Dec 29, 2017 4:03 am
]]>